To my Dutch friends:
I have received the article in the
Telegraaf and have written a response which you may attempt
to publish. I have a problem, and it is not with de Haas'
writing, but with you. He is an obvious enemy, and he considers
me an enemy. He stands for the subjugation of Palestine, for war
in Iraq, for the destruction of Iran, for exclusion of Islam, he
is against the Church and Christ; and he probably curses
apostates like me during his morning prayer as his faith
demands. I really do not care about his views. I am upset about
the weak knees of our friends. You are too fearful, submitting
at first demand. You won’t say “boo” to a goose, let alone the
Jewish lobby. As a result, you are forever carrying out our
adversaries’ agenda, busily condemning the Iranian President and
the Malaysian Prime Minister whenever they stray from the narrow
path drawn by the enemy. Instead of condemning Israel for
stopping Mohammed Mahathir from praying in the Al-Aksa Mosque,
you object to his talk of Jewish power. Instead of condemning
Israeli threats of bombing Iran, you discuss the Iranian
President’s words. Instead of discussing the real issue of the
equality of Jew and non-Jew, you ask me for my biography. You
retreat too easily. Now you wish to sacrifice me in order to
keep an immaculate appearance. In vain: when you show your
weakness, it will be exploited to the full. A young Cabbalist
Joseph della Reina trapped Satan in a magic pentagram (so sayeth
a story told in Safed, in Galilee), and asked him to release the
captive soul of Messiah. Satan agreed on one condition: let
della Reina light a small candle in his honour. Reina thought of
it – a small sacrifice! And lit the candle. Immediately Satan
was free, and he threw della Reina all the way from Safed to
Tiberias. His tomb is still shown to pious pilgrims. This is a
lesson for you, for us all – do not bend even a little tiny bit,
for otherwise you will end like Joseph della Reina. This is
unless the enemy is right and you do not deserve equality.
Israel Adam Shamir
(2)
Dutch Treat
By Israel Shamir
On November 12, 2005, the leading Dutch
newspaper De Telegraaf published an article Op kruistocht met
de duivel by a Jewish writer Joost De Haas attacking me, in
the good company of the Dutch PM Dries van Agt and the wonderful
Dutch lady, a friend of Palestine Gretta Duisenberg. The last
two were condemned for keeping in touch with me, while I was
proclaimed guilty of being at the same congress as the US
right-wing anti-war activist David Duke. Alas, this Talmudic
construction of secondary impurity collapses
at the first fact check. I had no honour and
pleasure to meet with Mr van Agt or Mrs Duisenberg. As for the
congress in Ukraine I attended, it was not organised by ‘extreme
right’ but by the largest Ukrainian private university, well
recognised by UNESCO and Dutch Universities. As a matter of
fact, I sat at the presidium of the congress, but not next to
David Duke, as de Haas claims, but next to the Palestine
Ambassador in Ukraine, His Excellency Walid Zakut. Here is an
official photo of this occasion:
Mr Duke was just one of many participants of
the congress, next to many writers, diplomats, members of
parliament. Anyway his views are quite similar to those of the
late Dutch politician Pym Fortuyn. However, de Haas had no
problem meeting with Pym Fortuyn and writing about him. Neither
was he ostracised by other Dutch politicians and media. There is
no problem for any Dutch politician who would meet with Israeli
Prime Minister Ariel Sharon, though he personally is guilty –
not of some unpleasant right-wing views, but of outright war
crimes, from mass murder in Qibie to Sabra and Shatila to siege
of Beirut to massacre of Jenin. Thus Mr. Duke is chosen as the
object of de Haas’ hate for something else – for his stubborn
objection to the US-led war in the Middle East. Likewise, Mr de
Haas and others of his ilk never minded Pym Fortuyn, for he was
an obsessive Islamophobe, and it fitted into their plans for
encouraging strife between the Christians and the Muslims in
Europe and elsewhere.
The rest of de Haas’ piece is equally sloppy
and dishonest. He says I wrote about the Protocols of the Elders
of Zion. Big deal! So did Umberto Eco. Writers are, and will be
interested in this political pamphlet. In a bout of
anti-Communist rage, de Haas claims that the Protocols were
published and used in the Communist Soviet Union. It was the
other way around! The Soviet authorities punished the
possession of this book by heavy terms of imprisonment, and even
by death. It was, contrary to de Haas' claims, banned in
Tsarist Russia as well. So, the man really does not know what he
writes about.
His complaint that my writing appears on some
right (and left-) wing sites can’t be taken seriously by anybody
who ever used the Internet. Everything is linked in the World
Wide Web, and just one step separates de Haas writing from mine
on this or any other site. However, I do not mind: as a flower
does not check credentials of the bee coming to collect its
nectar, I rely upon various websites, left, right, green and
multicoloured, to deliver my message to as many people as
possible, and this message is: ‘there will be no peace until
Jews are considered equal to non-Jews, in Palestine and
elsewhere’. Now Jews are not equal: they may have nuclear
weapons, while their neighbours are forbidden, they may travel
everywhere in the whole of Palestine, while a goy has to use
special roads. Jews are not equal in Netherlands, either: Pym
Fortuyn was proclaimed (after his untimely death) ‘not bad a
guy’ for he was good to Jews. Never mind what he said about the
Muslims. Jews are not equal in neighbouring Denmark, whose Queen
Margareta said recently: “We have to show our opposition to
Islam and we have to, at times, run the risk of having
unflattering labels placed on us”. But what about opposition to
Judaism? One would be crucified for this very thought.
De Haas condemns me for my objection to
Judaism. It was good that Spinoza who had similar views did not
survive to the present time. But Spinoza was among the first
Jews who rebelled against Judaism for a good reason – until
advent of freedom in Netherlands, even in the 14th
century, such Jewish heretics were burned at the stake by
decision of autonomous Jewish rabbinical authorities. Such
persecution persists: in the Jewish state, propagation of
Christianity is punishable by five years of jail, while outside
of Israel, de Haas and others of his ilk are doing all they can
to make the life of a Jewish heretic unbearable.
De Haas objects to my call to my fellow
Israelis to accept Christ. He does not even mention, nor object
to, to the official plan of Israeli government to convert
300,000 Israeli Christians to Jewish faith within next five
years, though this plan was made public and the Ministry of
Immigrant Absorption received budgeted funds for it. Why is it
permissible to spend taxpayer’s funds to remove people from the
church, and it is forbidden to convince others to come to the
Church? Alas, de Haas and his ilk hate the Church and Christ as
much as they hate Muslims. Not in vain did his friend and
associate Abe Foxman of the notorious ADL recently publish a
hysterical piece on ‘excessive Christian influence’ in the US.
De Haas claims I consider the Jews as
‘Christ-killers’. To the contrary, I wrote in Galilee Flowers,
that there is no more reason to blame modern Jews for that crime
than to blame French for killing of Joan of Ark. But we may
disprove those of de Haas ilk who are proud of killing Christ
and consider it their right duty well done.
De Haas claims I called Jews ‘bacilli’. Let
him quote verse and chapter from my writings; he won’t find it.
But he will find without effort that our previous Prime
Minister, whom he met and publicly admired, Mr Barak, called the
native non-Jewish Palestinians a ‘virus’ in an official
interview in the Ha'aretz newspaper, and Telegraaf did not call
upon the Dutch prime minister to cancel his visit.
He notes that my book Galilee Flowers
(called in French The Other Face of Israel) was banned by
a French court. This is true. I find this verdict of the French
court a compliment for me, as I have now joined the great list
of authors whose books were burned and banished in France, from
Voltaire to Baudelaire, from Nabokov to Joyce, from Wilhelm
Reich to Vladimir Lenin, and I hope to come back to the French
readers out of this bonfire as their books did. However, I find
this court decision extremely shameful for France, as instead of
hatred and war, my books call for peace and equality. Not in
vain, my Galilee Flowers (buy it from
http://www.booksurge.com/product.php3?bookID=GPUB02699-00003
) has the subtitle “The Case for Israel and Palestine United in
Love to Their Land.” But this dream of peace can’t be achieved
until there is full equality, until a Muslim and a Christian
gets the same treatment as a Jew.
Yes, I do feel betrayed by the French court.
When Spinoza was condemned by Rabbinical authorities, he knew
that the Christian Netherlands wouldn’t deliver him into their
tender clutches. The French court reverted back into the days of
Pedro the Cruel who would surrender a Jewish heretic to the
Synagogue for its quick justice. The French judges easily
rejected the demands to ban Salman Rushdie or Oriana Fallaci in
the name of freedom of thought. But why does this freedom stop
at the Jewish door? Last week when I was in France, many ex-Jews
who came to Christ met me and expressed their serious concern.
Is Christianity dead? Is the Church dead? Is there no
counterbalance to the Jewish influence? It is symptomatic that
the attack on me, published in the day of my publisher’s trial
by the French left-wing weekly Politis was penned by a
Frenchman, Jean-Yves Camus, a recent convert into Judaism?
Though he spoke at length about my baptism, he forgot to refer
to his apostasy.
De Haas makes a lot of mileage out of old
hat, that I supposedly do not live in the Holy Land but in
Sweden, and that my name is something else. This silly stuff was
first published by the ADL-financed Expo website, whose ties
with Israeli intelligence were made public. Then it was
republished by its sister publication of Searchlight, which
proudly describes itself as a ‘Jewish antifascist magazine’.
Somehow this nonsense never made it to Israel. There, the
right-wing, extremely nationalist daily Maariv recently
published a five-full-pages-long expose of my modest self, which
included interviews with my elderly mother, a prominent member
of an Israeli nationalist party, and everybody who had ever met
me. But even this hostile article did not lower itself to
publish such obvious nonsense. In my home in Israel, I receive
visitors daily, including those from the Netherlands; I feel
comfortable enough, and if I am to be tried for my betrayal of
the Jewish cause, for my belief in equality of Jew and goy, I’d
rather be tried in Israel than in once-Christian Europe.
As for the names I supposedly use, I shall
quote the Talmud, which I know better than de Haas: “R. Joseph
b. Judah was known as Joseph of Huzal and as Issi b. Gur Aryeh
and as Issi b. Gamaliel and as Issi b. Mehalalel. What was his
real name? Issi b. Akabia” (Pesachim 113b) Likewise, I may be
known as Samir in Jordan, or Irmas in Sweden, or Mirosami in
Japan, or Smirnov in Russia, and even as Jersma in the
Netherlands, while my real name is Israel Adam Shamir; it is
quite irrelevant; as irrelevant as the ‘real name’ of Leon
Trotsky (Bernstein) or of Ariel Sharon (Schneidman) or of Andre
Maurois (Wilhelm Herzog) or of Salman Rushdie when he was in
hiding in Bienfait, Saskatchewan, living under an assumed name.
Usually such a discussion is not considered comme il faut,
especially referring to Israel, where even an ex-Prime Minister
Benjamin Netanyahu keeps an American passport on another name.
But apparently this game is crooked, and what is forbidden to
one side, is permitted to the opponent.
(1)
De Telegraaf,
12 november 2005
Op kruistocht met de duivel
Oud-premier Dries van
Agt in strijd tegen Israël gesteund door omstreden antisemiet
Dries van Agt wil nu
ook, net als Gretta Duisenberg, internationaal het toneel op als
activist voor de Palestijnen. De oud-premier zint op een nieuwe
campagne tegen Israël en wordt daarbij terzijde gestaan door een
comité van adviseurs. Een van de betrokkenen blijkt een wel
heel opmerkelijke levensloop te hebben. Van de dagboeken van
Himmler tot de Protocollen van Zion: wie is Israel Shamir?
door JOOST DE HAAS
AMSTERDAM, zaterdag
David Duke, Amerika’s
bekendste racist en voormalig leider van de Ku-Klux-Klan, werd
afgelopen zomer als held onthaald op een rechts-extremistisch
congres in Oekraïne. Het thema: ’Zionisme is de grootste
bedreiging voor de moderne beschaving’. Naast Duke stond een
glunderende Israel Shamir, naar eigen zeggen een tot het
christendom bekeerde jood. Shamir figureert regelmatig op de aan
Duke gelieerde neonaziwebsite Stormfront.
Opvallend genoeg duikt
deze kennis van David Duke ook op in het gezelschap waarmee
Dries van Agt zich heeft laten omringen in zijn strijd tegen
Israël.
Sinds 2003 is Shamir
lid van het internationale adviescomité van de Stichting
International Forum for Justice and Peace. Een jaar later trad
Van Agt toe als voorzitter van het comité. Onder de vlag van
deze Nederlandse stichting leidde de voormalige CDA-prominent in
augustus een ’fact finding missie’ in Israël.
In een slotverklaring
riep Van Agt op tot sancties tegen de joodse staat, die in zijn
ogen stelselmatig het internationale recht schendt. In het CDA
ontstond beroering over de ’kruistocht van Dries’. Alom klonk
als commentaar dat hij toch wel heel eenzijdig de kant van de
Palestijnen heeft gekozen.
Deze week trad Van Agt
opnieuw op de voorgrond, nu tijdens opnamen van het programma
’Het Zwarte Schaap’, dat vanavond bij de Vara wordt uitgezonden.
Samen met Gretta Duisenberg toont hij in het programma begrip
voor zelfmoordaanslagen door Palestijnse terroristen.
Grote commotie
Al voor de uitzending
ontstond deze week grote commotie over uitspraken van Gretta,
die tekeergaat tegen de joodse gemeenschap in Nederland. „Ze
annexeren niet alleen de Palestijnse gebieden, maar ook
Amsterdam”, liet Gretta zich tot twee keer toe ontvallen tijdens
de opnamen. Later, in het radioprogramma ’Met het oog op
morgen’, nam Van Agt het op voor Gretta. „Zij werd wel erg hard
aangevallen in het programma”, verklaarde hij.
Van Agt had daar zelf
ook rekening mee gehouden, zegt hij, toen hij besloot om zich in
te spannen voor de Palestijnen. Hij vindt dat zijn boodschap –
Israël overtreedt het internationale recht – onweerlegbaar is.
„En dus vallen onze tegenstanders de boodschapper aan”, legt Van
Agt de situatie uit waarin hij met Gretta verkeert.
Nu blijkt de
boodschapper een wel heel omstreden bondgenoot te hebben in de
persoon van Israel Shamir, zo blijkt uit onderzoek van De
Telegraaf.
Vorige week nog meldde
de Franse krant Le Monde dat een boek van Shamir in Frankrijk
uit de handel moet worden gehaald. Het gaat om de uitgave ’Het
Andere Gezicht van Israël’. De uitgever, Abdelila Cherifi
Alaoui, is door de rechtbank in Nanterre veroordeeld tot een
gevangenisstraf van drie maanden en een boete van 10.000 euro
wegens het aanzetten tot haat en discriminatie.
De medeadviseur van Van
Agt laat zich in zijn boek op klassiek antisemitische wijze uit.
Volgens Shamir zijn de joden uit op de wereldheerschappij. Hij
refereert aan de beruchte ’Protocollen van de Wijzen van Zion’
dat de giftige basis vormde van de jodenvervolgingen in het
tsaristische Rusland, de communistische Sovjet-Unie,
nazi-Duitsland, Azië en de Arabische wereld. Adolf Hitler
besteedde in ’Mein Kampf’ vele pagina’s aan de ’Protocollen’.
In het antisemitische
schotschrift uit het begin van de vorige eeuw wordt beweerd dat
de joden een complot zouden smeden om de wereld te overheersen.
De Engelse journalist Philip Graves bewees in 1921 dat de
’Protocollen’ een vervalsing waren. Desondanks is het werk in
vele vertalingen verschenen en vindt het nog steeds gretig
aftrek in de Arabische wereld en bij neo-nazi’s.
Radio Islam
Israel Shamir
verspreidt dezelfde denkbeelden in zijn publicaties, onder
andere op de extremistische website Radio Islam – door tal van
racismebestrijders omschreven als ’de moeder van alle
anti-joodse internetsites’. Op zijn eigen website
(israelshamir.net haalt hij fel uit naar de ZOG, de ’Zionist
Occupation Government’, de benaming die neonazi’s consequent
hanteren voor Israël als ’zionistische bezettingsmacht’.
Shamir omschrijft joden
als ’bacteriën’ en als ’de moordenaars van Jezus Christus’. Zijn
oplossing voor het conflict in het Midden-Oosten is simpel:
Shamir vindt dat alle joden zich, net als hijzelf, moeten
bekeren tot het christendom.
Wie is deze man die
samen met Dries van Agt de internationale gemeenschap wil
bewegen om in actie te komen tegen Israël?
Volgens zijn eigen
biografie is hij één van de meest gerespecteerde intellectuelen
van Israël. In het comité van adviseurs dat door Van Agt wordt
aangevoerd, staat Shamir vermeld als ’schrijver in Jaffa,
Israël’.
In werkelijkheid is
deze Shamir al jaren woonachtig in Zweden, waar hij door het
leven gaat als Jöran Jermas. Sinds 1984 staat hij geregistreerd
als inwoner van de Zweedse hoofdstad Stockholm. Zijn eerste
vrouw en twee zonen wonen ook in Stockholm.
Volgens zijn Zweedse
paspoort is Jermas op 11 juni 1947 geboren in Novosibirsk, in
Siberië. Het lijkt een compleet andere identiteit dan Israel
Shamir.
Zelf beweert de Zweed
in meerdere publicaties dat hij als jood is geboren in Rusland.
In 1969 zou hij naar Israël zijn geëmigreerd, waar hij in het
leger diende en vervolgens journalist werd. Volgens zijn eigen
legende verbleef hij in Israël in de periode dat de Zweedse
staat hem al had ingeschreven als ingezetene.
Van zijn beweringen dat
hij actief is geweest als topjournalist in de Israëlische media
blijkt niets te kloppen, aldus bronnen in Israël. Wel heeft hij
in Moskou gewerkt voor het tijdschrift Zavtra, dat overigens
bekendstaat als de meest antisemitische publicatie van Rusland.
In 1989 gebruikte
Jermas onder de naam Israel Shamir zijn adres in Stockholm als
uitvalsbasis voor een bijzondere onderneming. Namens enkele
Russische zakenlieden bood hij tal van nazi-documenten te koop
aan. Zo leurde hij met dagboekaantekeningen van SS-chef Heinrich
Himmler.
Shamir/Jermas benaderde
voor de verkoop onder andere de Britse pseudo-historicus David
Irving. Deze ultrarechtse schrijver staat bekend als een van de
meest vileine holocaustontkenners. Ook de medeadviseur van Van
Agt heeft zich op dat gebied gemanifesteerd. Tijdens
bijeenkomsten van de zogeheten ’revisionisten’ betoogde hij dat
de omstandigheden in het vernietigingskamp Auschwitz helemaal
niet zo slecht waren en dat de massamoord van de nazi’s op joden
een verzinsel is.
Zijn vaste vertaler in
Zweden is al evenzeer omstreden: Lars Adelskogh, een bekende
antisemiet, holocaustontkenner én financier van de nazikrant
’Nyheter Folkets’. De reputatie van Shamir/Jermas is overigens
genoegzaam bekend, ook bij vertegenwoordigers van de Palestijnen
voor wie hij zich samen met Van Agt inspant.
Vooraanstaande
Palestijnen hebben zich in het verleden gedistantieerd van de
Zweed. Zo werd hem de deur gewezen bij het AmerikaansArabische
antidiscriminatiecomité. Voorman Hussein Ibish vond de man die
zich presenteerde als bekeerde christen een ordinaire
antisemiet. Ook Ali Abunimah, prominent criticus op de website
’Electronic Intifada’, oordeelde dat het verzet van Shamir tegen
Israël een uiting is van de klassiek-Europese vorm van
antisemitisme. Deze Palestijnen wilden zich niet inlaten met de
Zweed, omdat diens ’haatpreken’ de Palestijnse zaak alleen maar
zouden ondermijnen.
Scherp
Ondanks zijn omstreden
antecedenten werd Shamir in 2003 als adviseur binnengehaald bij
de Stichting International Forum for Justice and Peace.
Oprichter en bestuursvoorzitter Ben Smoes zegt: „Ik heb Shamir
erbij gehaald omdat hij het zo voor de Palestijnen opneemt. Hij
doet dat wel scherp, ja. Ik kende hem van publicaties op
internet.” Volgens Smoes, ex-zakenman in Hoevelaken, komt het
comité van adviseurs onder leiding van Van Agt niet bijeen. „Wel
stuur ik ze samen met Van Agt aan, we verspreiden voorstellen
via email.”
Van Agt reageert
stomverbaasd wanneer we hem confronteren met het adviseurschap
van Israel Shamir en diens achtergrond. De CDA-coryfee zegt de
man helemaal niet te kennen: „Ik weet van toeten noch blazen.
Staat hij als adviseur vermeld? Geen idee. Ik heb nog nooit van
deze man gehoord.”
Is
het niet vreemd dat een voormalig minister-president niet weet
met wie hij samenwerkt?
„Nee hoor, ik heb me
daar niet in verdiept. Wel ga ik nu uitzoeken hoe dat zit met
die meneer Shamir. Maar nogmaals, ik ben me van geen kwaad
bewust. Mij persoonlijk valt niets te verwijten. Destijds is mij
gevraagd om medewerking te verlenen en dat doe ik graag. Ik ben
nou eenmaal spontaan en ja, ook naïef.”
|
